លក្ខណះរុក្ខជាតិៈ ជាប្រភេទវល្លិសំបកគគ្រើមពណ៌ត្នោត។
ស្លឹកៈ ស្លឹករាងទ្រវែង មានសរសៃឆ្មារពណ៌ត្នោតបៃតង។
ដើមៈ ដើមទន់ភ្លន់រស់រវើក ផ្តល់នូវខ្សែចំណង់ដ៏រឹងមាំបាន។
កន្លែងដាំដុះ : ដុះឯងក្នុងព្រៃរបោះ ដុះពាសពេញប្រទេសកម្ពុជា។
ផ្នែកប្រើប្រាស់ៈ ឬស វល្លិ និងស្លឹក។
សារធាតុគីមីៈ Tannins, betulin & betulimic acid។
ការប្រើប្រាស់ជាតិឱសថៈ ទឹកក្នុងដើមមានគុណភាពព្យាបាលរោគកន្ទួលចេញនៅស្បែក។ ស្លឹកនិងមែកខ្ចីៗបុក
អោយល្អិតធ្វើជាថ្នាំបិតបំពោកលើរបួសពស់ពិសចឹក។ មានការប្រើផ្សេងៗ ទៀតដូចជាៈ បូសដែលអោយមុខហើយ ឬធ្វើជាថ្នាំបៀមញ្ញ៉ាំ បៀមព្យាបាលឈឺបំពង់ក។ វល្លិដោះគន់ ដាំទឹកផឹកព្យាបាល ក្អក ធ្លាក់ឈាម រាកមូលនិងធ្វើជា
ថ្នាំសំរាប់ស្រ្តីឆ្លងទន្លេហើយ។ ឬសប្រើលាមខាងក្រៅព្យាបាលរលាកភ្លើង និងប្រើជាថ្នាំទប់ ។
ប្រភពៈ មជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្តបូរាណ (ក្រសួងសុខាភិបាល ឆ្នាំ ២០០៦)
ដើមៈ ដើមទន់ភ្លន់រស់រវើក ផ្តល់នូវខ្សែចំណង់ដ៏រឹងមាំបាន។
កន្លែងដាំដុះ : ដុះឯងក្នុងព្រៃរបោះ ដុះពាសពេញប្រទេសកម្ពុជា។
ផ្នែកប្រើប្រាស់ៈ ឬស វល្លិ និងស្លឹក។
សារធាតុគីមីៈ Tannins, betulin & betulimic acid។
ការប្រើប្រាស់ជាតិឱសថៈ ទឹកក្នុងដើមមានគុណភាពព្យាបាលរោគកន្ទួលចេញនៅស្បែក។ ស្លឹកនិងមែកខ្ចីៗបុក
អោយល្អិតធ្វើជាថ្នាំបិតបំពោកលើរបួសពស់ពិសចឹក។ មានការប្រើផ្សេងៗ ទៀតដូចជាៈ បូសដែលអោយមុខហើយ ឬធ្វើជាថ្នាំបៀមញ្ញ៉ាំ បៀមព្យាបាលឈឺបំពង់ក។ វល្លិដោះគន់ ដាំទឹកផឹកព្យាបាល ក្អក ធ្លាក់ឈាម រាកមូលនិងធ្វើជា
ថ្នាំសំរាប់ស្រ្តីឆ្លងទន្លេហើយ។ ឬសប្រើលាមខាងក្រៅព្យាបាលរលាកភ្លើង និងប្រើជាថ្នាំទប់ ។
ប្រភពៈ មជ្ឈមណ្ឌលជាតិស្រាវជ្រាវវេជ្ជសាស្រ្តបូរាណ (ក្រសួងសុខាភិបាល ឆ្នាំ ២០០៦)
សូមជួយចុច LIKE និង SHARE ដើម្បីចែករំលែកបន្ត!
0 comments:
Post a Comment